Słowo „mobilność” może mieć wiele znaczeń. Jednak zawsze odnosi się do ruchu.
Mobilny zawodnik w grach zespołowych to taki, który sprawnie porusza się po boisku, wie w którym miejscu znaleźć się w odpowiednim czasie, szybko zmienia kierunki ruchu i dynamicznie rusza do piłki. W tym kontekście mobilność oznacza poruszanie się ciała w przestrzeni w zintegrowany sposób, łącząc to z dobrym wyczuciem oceny odległości, szybkością reakcji, świetną umiejętnością przewidywania sytuacji.
Natomiast mówiąc o mobilności w kontekście treningu, najczęściej mamy na myśli dobrą kontrolę nad ciałem i jego ruchomością, jednym słowem - ciało robi to, czego chce głowa.
Biorąc pod uwagę koncentrację świata trenerskiego nad tym elementem sprawności w
ostatnim czasie, można śmiało stwierdzić że „mobilność” jest jedną z cech motorycznych stając ramię w ramię z siłą, szybkością, wytrzymałością i mocą, będąc jednocześnie ich składową.
W związku z tym, że nad każdą z powyższych umiejętności można pracować i każdy zdrowy człowiek ma je w zasięgu ręki, mobilność również nie jest zarezerwowana dla wybrańców. Można nad nią pracować stosując odpowiedni rodzaj ćwiczeń, progresując je i przede wszystkim uzbrajając się w konsekwencję i cierpliwość.
Każdy ruch który jest w stanie wykonać ludzkie ciało bez bólu - jest ok. Problem pojawia się, kiedy przez lata funkcjonujemy w kilku prostych wzorcach, a większość dnia spędzamy w bezruchu. Wtedy każde nietypowe ćwiczenie może być zbyt dużym zaskoczeniem dla układu nerwowego który postanowi zareagować obroną. Jeśli jednak chodzi o sportowców dla których ruch jest codziennością - wychodzenie poza schemat jest wręcz wskazane! Sytuacje z boiska czy innej areny sportowej są nieprzewidywalne i ciało musi umieć sobie z nimi radzić.
Im więcej nietypowych ćwiczeń w warunkach treningowych tym większa szansa na adaptację tkanek i mniejsze ryzyko urazu. ALE! Wszystko jest dozwolone pod warunkiem, że znamy uzasadnienie dla danego ćwiczenia i wiemy PO CO je robimy! Nie każde ćwiczenie jest dla każdego! Nie każde udziwnienie jest potrzebne. Guma na czole nie zawsze ma sens ;)
Dobrze jest przyjrzeć się ruchom specyficznym dla danej dyscypliny, określić w jakich pozycjach znajdują się często stawy i postarać się tak dobrać ćwiczenia, aby je do tego przygotować i wzmocnić w tych pozycjach.
Przysiad z kolanami do środka? Czemu nie - jeśli noga bramkarza znajduje się w takiej pozycji w co drugiej interwencji. Zaokrąglone plecy w martwym ciągu? Czemu nie - jeśli dyscyplina wymaga długiego utrzymywania kręgosłupa w globalnym zgięciu. Nie oduczajmy zawodnika na siłę jego przyzwyczajeń dążąc do idealnego wzorca bo być może właśnie one są atutem na jego arenie sportowej.
Im częściej w warunkach treningowych będziemy „uczyć się” nowych zakresów i nietypowych pozycji, tym mniejsze prawdopodobieństwo, że jakaś sytuacja nas zaskoczy i dojdzie do urazu. Dlatego ćwiczenia poprawiające mobilność to nie „dodatek” - ale podstawa i fundament bezpiecznego treningu, sportu oraz funkcjonowania na codzień!
Mówiąc o „mobilności” mamy na myśli elastyczne ciało, które rusza się bez bólu i dzięki sile w końcowych zakresach - świetnie kontroluje motorykę. Trening siłowy również może być pomocny w poprawie ruchu, jeśli podczas ćwiczeń wychodzimy poza znane zakresy, pracujemy w powolnym tempie i utrzymujemy napięcie - jednocześnie przygotowujemy ciało do niespodziewanych sytuacji sportu lub życia codziennego.
Zamiast spędzać godziny na rozciąganiu - możemy upiec dwie pieczenie na jednym ogniu - pracując w pełnych zakresach siłowo utrwalamy nowe wzorce, kodujemy je w układzie nerwowym, przyzwyczajamy i tym samym poprawiamy swoją „mobilność”.
Wprowadź swój adres e-mail: